پرخاشگری واکنشی ناشی از خشم در کودکان است و خشم یکی از انواع هیجان های طبیعی در هر انسان بشمار می آید. کودکان در سنین مختلف، درجه های متفاوتی از خشم و پرخاشگری را نشان می دهند. برای جلوگیری از خشونت در کودکان یا بعبارت دیگر پرخاشگری کودکان، می بایست از سنین پایین تر روش های کنترل خشم را به آنها آموخت و راه های مهار احساسات هیجانی را به آنها آموزش داد. رفتار والدین می تواند عامل اصلی افزایش خشونت در کودکان باشد بنابراین باید الگوی رفتاری مناسب به والدین آموزش داده شود.

9 رفتار والدین که باعث ایجاد کودک پرخاشگر می شود

1. والدین خشن

در خانواده هایی که خشونت والدین نسبت به کودکان وجود دارد، پاسخ دادن به این پرسش که چرا کودکان پرخاشگر می شوند کار سختی نیست! کودکان به شدت تحت تاثیر و آموزش رفتار والدین خود هستند و رفتار آنان را به راحتی تقلید می کنند. والدینی که تنبیه بدنی کودکان را به عنوان روش تربیت کودک در پیش گرفته اند در واقع مشغول تربیت کودک پرخاشگر هستند.

2. والدین پرتوقع

برخی از والدین بدون توجه به ظرفیت و توان جسمی کودک، از فرزندان خود انتظاراتی دارند که برآورده شدن آنها میسر نیست و همین امر باعث ایجاد انگیزه های خشن در کودکان شکست خورده می گردد.

3. والدین برتری طلب

برخی از پدران و مادران به علت سوءتربیت خود و یا نابهنجاری های فعلی خود در زندگی، دچار خود کم بینی هستند و برای اثبات برتری خود در خانه اقدامات مختلفی انجام می دهند. مثلا در کلیه امور کودکان دخالت می کنند و به همه امر و نهی می کنند و گویی میخواهند قدرت خودشان را به اعضای خانواده اثبات نمایند. این فشارها و دخالت های بیجا منجر به ایجاد کودک پرخاشگر و عصبی می شود.

4. والدین مقایسه کننده

برخی والدین مقایسه گر و ملامت کننده هستند و مدام کودک خود را بازخواست می کنند بدون اینکه برای رشد و موفقیت او امکانات مناسبی را در اختیارش گذاشته باشند. مقایسه کودکان با یکدیگر هیچ فایده عملی ندارد و بیشتر منجر به احساس سرخوردگی در کودکان و پدیده کودک پرخاشگر خواهد شد.

5. والدین بدبین و بدگمان

برخی از والدین بیش از حد بدبین و بدگمان هستند و نقاط مثبت کودکان را نمی بینند. هر انسان هر چقدر هم دچار نواقص باشد باز هم نقاط مثبتی دارد که دیده شدن استعداد کودکان زمینه ساز رشد و شکوفایی خلاقیت کودکان خواهد شد. اما بدبینی والدین منجر به عدم اعتماد به نفس و رفتارهای پرخاشگرایانه در کودکان خواهد شد.

6. والدین عیب جو

به رخ کشیدن عیب کودکان اثرات بدی بر روی تربیت کودک خواهد داشت. بازگو کردن عیوب کودک نه تنها راه حل درمان آن نخواهد بود بلکه استمرار چنین رفتاری منجر به افزایش خشونت کودکان به عنوان یک پاسخ طبیعی در مقابل رفتار عیب جویانه والدین خواهد شد.

7. والدین امر و نهی کننده

برخی از والدین در امر و نهی کردن کودک افراط می کنند. حتی ممکن است هدفشان تربیت صحیح کودک باشد و امر و نهی را از سر دلسوزی انجام دهند اما از آثار آن مانند سرکوب احساسات کودک، تخریب استقلال کودک و همچنین افزایش خشونت در کودکان و پرخاشگری آنها آگاه نیستند. 

8. والدین قانون شکن

والدینی که خود قانونی را در خانه وضع می کنند اما خودشان به انجام آن قانون پایبند نیستند در واقع به نوعی انضباط داخلی خانه را از بین می برند و حاصل تربیت آنها کودک پرخاشگر خواهد بود. کودک پرخاشگر و عصبی در واقع نتیجه عدم رعایت قانون و استفاده بی رویه والدین از زور و نمایش قدرت در محیط خانواده است.

9. والدین سرزنش گر

پدران و مادرانی که دائم کودک را سرزنش و توبیخ می کنند و نقاط مثبت رفتاری او را نمی بینند نباید انتظار رفتار آرام کودک را داشته باشند. کودکان پرخاشگر نتیجه دیده نشدن توانمندی هایشان و سرزنش مداوم والدین خود هستند.

نتیجه گیری

تاثیر پرخاشگری والدین بر فرزندان را نمی توان انکار نمود حتی رفتارهای نادرست دیگری هم می تواند عامل اصلی در ایجاد کودک پرخاشگر باشد، رفتارهایی مانند سرزنش گری، عیب جویی، پرتوقع بودن، امر و نهی کردن بیجا و … . رفتار والدین اولین معلم کودکان در زندگی آتی آنهاست پس کودکان درست زندگی کردن را از رفتار صحیح والدین خود می آموزند. 

مجله کودک توتوتین